Hikaru Hajimete

imię: Hikaru
nazwisko: Hajimete
wiek: 17
narodowość: Japończyk (wychowany poza krajem dlatego trochę kaleczy język ojczysty)
klasa: I E (klasa artystyczna-kierunek muzyczny); gra na fortepianie.
wygląd: Chłopak o ciemnobrązowych włosach z grzywką częściowo zasłaniającą mu równie ciemne oczy. Ma 168cm wzrostu i waży niewiele, można się dopatrzyć jakiejś minimalnej niedowagi. Hikaru jest szczupły, a budowę ciała ma przeciętną. Jeśli chodzi o ubrania...w szkole będzie chodził raczej w mundurku tak jak każdy inny uczeń. Poza szkołą nosi przyduże T-shirty, zwykłe jeansowe spodnie do tego bluzy lub rozciągnięte sweterki. Czasem zdarza mu się założyć coś bardziej ''poważnego'' jak starannie wyprasowana jasna koszula i okulary (zerówki) z dużą oprawką.
charakter:
Jego charakter trochę trudno opisać jednoznacznie, bo potrafi być zmienny jak pogoda. Zwykle stara się nikomu nie zawadzać . Kiedy ktoś mu podpadnie, staje się na swój sposób wredny i złośliwy. Nie okazuje tego, ale często jest zazdrosny o różne błahostki. Od czasu do czasu można z nim w miarę normalnie porozmawiać. Jest łatwowierny, uwierzy we wszystko co mu się powie, oczywiście w pewnych granicach. Najlepiej się czuje w nielicznym towarzystwie dlatego nie przepada za tłumami. Ceni ludzi towarzyskich i żywiołowych, ponieważ sam uważa się za osobę nudną. Jest niezdecydowanym chłopakiem często nie wie czego chce. Przede wszystkim jest infantylny. Nie chce dorastać. W pewnym stopniu dorosłość go przeraża. Uważa, że jeszcze się nie wyszalał.
historia:
Syn Yukiyo  i Tashiakiego, urodzony w Japonii. Matka jest z zawodu prawniczką, a ojciec dyrektorem pewnej korporacji. Wyprowadzili się do Anglii w sprawach pracy  kiedy Hikaru miał rok.Jako, że rodzice byli często pochłonięci pracą, nie mieli czasu na zajmowaniem się synem to też chłopak został wychowany przez swoją ciotkę w Londynie. Jak to  kobiecinka miała wiele niespełnionych marzeń, które postanowiła zrealizować za pomocą siostrzeńca. Kiedy skończył parę latek, kochana ciocia bardzo się przykładała do tego by Hikaru nauczył się grać na fortepianie. Widziała go w świetlanej przyszłości jako wielkiego pianistę i kompozytora. Chłopak, owszem miał do tego talent, ale szczerze znienawidził grę na instrumencie. Pod presją ambicji ciotki zaczął się buntować na swój sposób i wymykał się z domu na czas przeznaczony do nauki gry na klawiszach. Niestety 'udało' się go zapisać do szkoły muzycznej. Skończył ją chcąc, nie chcąc z wyróżnieniem. Po pewnym czasie, od skończenia gimnazjum, okazało się, że wraz z rodzicami mogą wracać do kraju Kwitnącej Wiśni. Szybko się przeprowadzili, a chłopak emanował wręcz radością, że się uwolnił od siostry mamy. Nie trwało to długo, ponieważ rodzice postanowili za niego, że będzie kontynuował naukę gry także w Japonii więc zapisali go do tej właśnie szkoły.

lubi:
- spać do południa;
- gumę balonową i lizaki;
-gotować (ale nikt nie powiedział, że to mu wychodzi czy, że jest to jadalne);
-czytać komiksy;
-grać w tenisa ziemnego;
-owoce, a najbardziej pomarańcze.
nie lubi:
 -kłótni;
- poniedziałków;
- grzybów;
- zapachu kawy i cynamonu;
- nudy i ciszy;
-jabłeczników i ananasów;
-gdy ktoś go budzi.
Dodatkowe informacje:
-Hikaru uczęszcza na prywatne lekcje tenisa ziemnego. Zdecydowanie woli odbijać piłkę niż zasuwać po klawiszach fortepianu;
-Chłopak ma alergie na kurz i sierść, ale zbytnio się tym nie przejmuje;
-Ciemnowłosy nie potrafi do końca czytać z nut, ale dzięki słuchowi absolutnemu jakoś uporał się z tym niedociągnięciem;
-Śpi z misiem. Od kiedy pamięta zawsze targał ze sobą niewielkiego, pluszowego niedźwiadka z kokardą;
-Posiada całkiem sporo mang, które zajmują mu większość miejsca na regałach;
-Nawet polubił przedmiot zwany biologią.